ทั่วหล้าร่มเย็น พบเห็นพระธุดงค์ :: Dhammakaya Foundation & Wat Phra Dhammakaya : World Peace through Inner Peace using Meditation Practice  

 

ทั่วหล้าร่มเย็น พบเห็นพระธุดงค์

ทั่วหล้าร่มเย็น พบเห็นพระธุดงค์

บทความ โดย พระมหาเสถียร สุวณฺณฐิโต ป.ธ.9 วัดพระธรรมกาย

จากหนังสือพิมพ์มติชน คอลัมน์ตามตะวัน วันอังคารที่ 15 มกราคม พ.ศ.2556 ปีที่ 36 ฉบับที่ 12729

เราได้เห็นพระวิปัสสีพุทธเจ้าแล้ว เสด็จดำเนินไประหว่างตลาด ได้ประนมอัญชลีให้ด้วยจิตเลื่อมใส

ด้วยบุญนั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการประณมมือไหว้

(เอกัญชลิกเถราปทาน)

มือทั้งสองข้างที่อยู่กับตัวเรานี้ มีความสำคัญกับชีวิตเราทั้งภพนี้และภพหน้า หากมือนี้ได้อัญชลีบูชาผู้ประพฤติธรรม มือนั้นก็เป็นมงคล ปากของเราถ้าเปล่งถ้อยคำที่ไพเราะ เป็นไปเพื่อประโยชน์ เช่น กล่าวสรรเสริญคุณพระพุทธเจ้า ก็เป็นบุญกุศลที่จะนำพาไปสู่สุคติสวรรค์ แต่ถ้าหากนำมือนี้ไปสร้างบาป หรือใช้ปากก่อวาทกรรมที่ทำให้คนอื่นคิดผิด พูดผิด และทำผิด ตามที่ตัวเองพูด ก็มีแต่จะนำทุกข์ร้อนมาให้มากมาย เราเกิดมาเป็นมนุษย์ ควรใช้ทุกส่วนของร่างกายให้เป็นทางมาแห่งบุญ

ช่วงนี้มีข่าวมหามงคลบังเกิดขึ้นในบ้านเมืองของเรา ที่จะทำให้เราได้โอกาสสั่งสมบุญพิเศษซึ่งหาได้ยากในโลก เพราะได้มีคณะพระธุดงค์จำนวน 1,128 รูป ออกเดินธุดงค์ผ่าน 7 จังหวัด ระหว่างวันที่ 2 – 27 มกราคม พ.ศ.2556 โดยมีรถซึ่งประดิษฐานด้วยรูปหล่อทองคำบริสุทธิ์ของหลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) นำหน้าขบวน เป็นการเปิดโอกาสให้สาธุชนได้สักการบูชา เพื่อความเป็นสิริมงคล ได้มีกระแสตอบรับจากพุทธศาสนิกชนมากมายที่หลั่งไหลมาจากทั่วประเทศ มานั่งรอข้างถนนเพื่อต้อนรับพระธุดงค์ด้วยจิตเลื่อมใส เพราะตระหนักว่า “การต้อนรับพระธุดงค์เป็นบุญใหญ่”

เป็นเรื่องธรรมดาว่า การที่มีสาธุชนนับหมื่นคนมานั่งรอโปรยดอกไม้ต้อนรับพระธุดงค์ในแต่ละวันนั้น อาจทำให้การจราจรติดขัดบ้าง แต่ถ้าเข้าใจคำว่า “การแบ่งปัน คือ สิ่งที่ยิ่งใหญ่” (Sharing is great) และตระหนักถึงการให้โอกาสคนอื่นทำความดี จากใจที่เคยคับแคบ เพราะคิดแต่ประโยชน์ส่วนตัวที่ต้องเร่งรีบไปทำมาหากิน จะขยายกว้างออกไปว่า “เรา คือ ผู้มีส่วนในการช่วยประกาศพระพุทธศาสนา” เพราะในปัจจุบัน ชาวโลกนับพันล้านยังไม่รู้จักพระพุทธศาสนาเลย แล้วคำว่า “พระธุดงค์” เขาจะรู้จักได้อย่างไร เมื่อรู้ว่ารถติด เพราะมีพระธุดงค์เมตตามาโปรดชาวเมือง ก็ให้อนุโมทนาเสียเถิด การยอมเสียเวลารอคอยเพื่อให้โอกาสคนอื่นได้ต้อนรับพระธุดงค์อย่างมีความสุข นับว่าเป็นผู้ให้ เป็นการเอาชนะความเห็นแก่ตัว เป็นการเสียเพื่อได้ ได้บุญได้กุศล ได้ภาพที่เป็นมงคลเกิดขึ้นในสังคม ภาพเหล่านี้จะถูกแพร่ไปทั่วโลก ให้ชาวโลกนับพันล้านหันมาศึกษาคำสอนและลงมือปฏิบัติธรรม ให้เขามีความสุขในปัจจุบันและมีสุคติเป็นที่ไป อาตมาขอสดุดีพระธุดงค์เหล่านี้ว่าเป็น Super monk เพราะ “ท่านเป็นยอดนักเสียสละ” ยอมเสียสละความสุขส่วนตัว ยอมเหนื่อยเพื่อประกาศพระศาสนา ผ่านการเดินธุดงค์ด้วยเท้าเปล่าในเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ ค่ำไหนนอนนั่น ฉันมื้อเดียว ทุกรูปได้ผ่านการฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะ เพื่อมุ่งสู่ความเป็นพระแท้ ก่อนออกเดินธุดงค์ก็นั่งสมาธิร่วมกันวันละไม่ต่ำกว่า 6 ชั่วโมง พร้อมจะเป็นเนื้อนาบุญให้กับญาติโยม

การเดินธุดงค์ของท่านต้องอดทนเดินฝ่าเปลวแดดที่แผดร้อน เพื่อดับร้อนที่ลุกโชนอยู่ในใจของชาวโลก แม้จะถูกผู้ไม่รู้วิจารณ์ว่าเป็นการสร้างภาพ ก็ต้องบอกว่าสร้างภาพดี มีคุณภาพ ที่ใครได้เห็นเป็นมงคลแก่สายตา ใครที่ได้โอกาสมาโปรยดอกไม้บูชาท่านยิ่งเป็นมหากุศลที่หาได้ยากในยุคปัจจุบัน ท่านทั้งหลายที่ได้ยินข่าวมงคลนี้ ควรให้โอกาสตัวเองสักครั้งไปต้อนรับ เพราะการหาเงินทองยังมีโอกาสหาได้ทั้งชีวิต แต่ตลอดชีวิตใช่ว่าจะได้โอกาสต้อนรับพระธุดงค์นับพันรูป

ใครก็ตามที่อุตส่าห์เดินทางไกลมาน้อมไหว้พระธุดงค์ผู้ทรงศีล พร้อมเปล่งถ้อยคำอันเป็นมงคลว่า “สาธุ สาธุ สาธุ” ย่อมเป็นเครื่องบ่งชี้ว่า ในจิตใจของบุคคลนั้นสูงส่งมาก จะทำให้เกิดในตระกูลสูง ทำให้เจริญด้วยอายุ วรรณะ สุขะ พละ ปฏิภาณ

ท่านผู้ใฝ่บุญทั้งหลาย... ความเป็นผู้มีโชคได้บังเกิดขึ้นกับท่านแล้ว ให้ชักชวนบุคคลอันเป็นที่รักออกมาต้อนรับพระธุดงค์ มาทำมือทั้งสองให้เป็นมงคลด้วยการโปรยดอกดาวรวยต้อนรับ หยิบจับอะไรจะได้เป็นเงินเป็นทอง ทำมาค้าคล่องกำไรงาม ขายดิบขายดี เส้นทางชีวิตจะได้รุ่งเรืองสว่างไสวประดุจปูลาดด้วยทองคำ เป็นผู้ปฏิบัติสะดวกบรรลุธรรมได้โดยง่ายไปทุกภพทุกชาติตราบวันเข้าสู่พระนิพพาน

บทความที่เกี่ยวข้อง:

ประมวลภาพ ธุดงค์ธรรมชัย เส้นทางมหาปูชนียาจารย์ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ปีที่ 2

บทความอื่นๆในหมวดนี้